Ciao a tutti,

Het is al weer een tijd geleden dat ik mijn blog heb bijgewerkt en omdat verschillende mensen zich afvroegen of alles nog goed gaat hier, heb ik toch maar weer een verhaal in elkaar gedraaid.

Om te beginnen gaat het hier prima. Een beetje warm, maar ik heb begrepen dat het in Nederland ongeveer dezelfde temperatuur is, dus ik heb niks te klagen. Vanaf begin juni pas ik halve dagen op Ruben. Hij gaat ’s ochtends naar het kinderdagverblijf en ’s middags vanaf 13.00 tot ’s avonds 19.00 pas ik dan op hem. Het is heerlijk om de ochtend nog lekker voor mezelf te hebben, want dan kan ik naar de markt, lekker shoppen en dingen bezichtigen. Maar vanaf vandaag is dat voorbij, want vanavond gaan we naar het huis in Liguria verhuizen en daar zullen we heel juli blijven. Dat betekent dat ik dus hele dagen op Ruben ga passen, omdat het kinderdagverblijf in verband met de zomervakantie gesloten is.

Giugno

In de afgelopen weken is er heel veel gebeurd. De eerste weken waren heel erg wennen en moesten we allemaal onze draai vinden. Daarna ging het helaas een paar weken wat minder. De oorzaak hiervan was een miscommunicatie over de duur van mijn verblijf hier. Voordat ik in Nederland wegging, heb ik aangegeven dat ik hier voor drie maanden zou blijven en dat we daarna wel zouden zien of ik nog langer zou blijven. Dit was ook bevestigd en voor mij een duidelijke afspraak. Helaas was mijn gastfamilie er vanuit gegaan dat ik zeker tot eind dit jaar zou blijven, omdat hun organisatie hier in Italië niet duidelijk aan hun had doorgegeven dat ik maar tot eind juli zou blijven. Voor mijn gastfamilie was het dus een verrassing dat ik eind juli weg zou gaan en daar waren ze uiteraard niet blij mee. Heel begrijpelijk, want nu moeten ze opeens op zoek naar een andere au pair terwijl ze daar helemaal niet op gerekend hadden. Maar helaas heeft dat er wel voor gezorgd dat we een paar minder fijne weken hebben gehad. Gelukkig hebben we er veel over gepraat en hebben we de draad daarna weer opgepakt, zodat ik hier toch een fijn verblijf kan hebben en op een leuk avontuur terug kan kijken. In de weken daarna heb ik weer verschillende plaatsen bezocht en genoten van allerlei Italiaanse dingen.

Cinque Terre

Ik ben bijvoorbeeld in Cinque Terre in Liguria geweest. Dat zijn vijf dorpjes die dicht bij elkaar langs de kust liggen. De dorpjes zijn met de auto bijna onbereikbaar. De enige manier om er te komen is met de trein of lopend. Heel bekend is dan ook het wandelpad tussen deze vijf dorpen. In 1 dag tijd zou je van het eerste dorp naar het laatste dorp kunnen lopen. Dat was dan ook mijn bedoeling om die dag te gaan doen, maar helaas waren grote stukken van het pad langs de kust gesloten vanwege stenen die langs de rotsen naar beneden vallen. Door deze vallende stenen zijn al een paar toeristen om het leven gekomen, dus vandaar dat het pad gesloten blijft. ’s Ochtends heeft Mario me op het station gebracht en vanaf daar was het ongeveer 2 uur met de trein om in het eerste dorpje, Monterosso, aan te komen. Vanaf Monterosso heb ik het pad langs de kust naar het volgende dorp genomen. Dit bleek een pad over de rotsen en kliffen met ontelbaar veel treden te zijn. Het was heel zwaar, maar zeker de moeite waard. Want om elke bocht had je een ander adembenemend uitzicht over de zee, de rotsen, de wijngaarden en de dorpjes. Na twee uur kwam ik in Vernazza aan en daar heb ik even uitgepuft, omdat zo’n klimtocht met 27 graden toch wel pittig is. Nadat ik het dorpje bezichtigd had ben ik gaan informeren naar het vervolg van het pad en toen bleek dat de rest gesloten was. Dus vanaf hier heb ik de trein genomen naar het volgende dorp, Corniglia. En vanaf daar ben ik met de trein ook naar Manarola en Riomaggiore gegaan. Aan het eind van de dag weer met de trein terug. Ik was ontzettend moe, maar had het voor geen goud willen missen!

Verona

Verder ben ik twee weken geleden een dagje naar Verona geweest. Reka en Mario waren er erg enthousiast over en ook anderen hadden alleen maar positieve verhalen. Dus wilde ik er nu zelf wel eens heen. De dag begon al goed, want toen ik op Milano Centrale stond, bleek dat alle treinen voor de komende uren volgeboekt waren, wat betekende dat ik twee uur moest wachten om een trein naar Verona te kunnen pakken. Gelukkig is Milano Centrale best groot, dus heb ik daar maar een beetje geshopt. Uiteindelijk kon ik dan toch een trein pakken en kwam ik rond de middag in Verona aan. Natuurlijk was dat veel te laat om alles op het gemakje te kunnen bekijken. Dus heb ik een plattegrondje gekocht, besloten wat ik allemaal wilde zien en als een malle die route gaan lopen. En ze hadden allemaal gelijk, Verona was echt fantastisch! Ik zeg altijd dat ik niet in een stad zou kunnen wonen, maar dit was een stad waar ik het best uit zou houden. Ik ben naar de Arena geweest, de Duomo, verschillende kerken, een prachtig park en uiteraard naar het huis van Julia (uit Romeo en Julia). Ook dit was weer een geslaagd stedentripje.

Milano e au pairs

Lodi ligt niet zo ver van Milaan vandaag, het is ongeveer een half uurtje met de trein. Daar ben ik dan ook al verschillende keren geweest. De eerste twee keer had ik daar afgesproken met andere au pairs. Ze zijn allebei Duits en waren heel aardig. Ontzettend leuk om hun verhalen over hun ervaringen en gezinnen te horen. Dan blijkt dat je echt niet de enige bent en dat ook zij moesten wennen en niet goed weten wat ze met bepaalde situaties aan moeten. Helaas zijn zij inmiddels alweer naar Duitsland vertrokken.

Twee weken geleden ben ik met ongeveer 12 andere au pairs in een park in Milaan wezen picknicken. Ze kwamen uit allerlei verschillende landen en sommige waren al langere tijd in Italië en anderen waren de dag ervoor net aangekomen. Het was echt heel gezellig en ontzettend leuk om weer anderen te ontmoeten. We hebben de dag afgesloten met aperitivo, dat is hier heel bekend hier in Italië. Het betekent dat je tussen 18.00 en 20.00 ergens wat gaat drinken en daar allerlei lekkere hapjes bij krijgt. Na de aperitivo ga je dan nog uit eten.

In de zomer gaan er hier heel veel au pairs weg en komen er ook weer heel veel nieuwe. Dat maakt het soms wel lastig om andere mensen echt te leren kennen, want meestal kan ik ze maar 1 of 2 keer zien omdat ik in Lodi woon. In Lodi wonen er geen au pairs, dus hier is het helemaal onmogelijk om met iemand af te spreken, omdat er bijna niemand Engels spreekt.

Amare

Afgelopen weekend was het laatste weekend in Lodi en toen was Arjan hier. Ondanks dat hij met zijn voet in het gips zit is hij toch gekomen! Hij was hier op vrijdag en is op maandag weer naar huis gegaan. Omdat hij met krukken moet lopen, kon ik hem hier niet veel laten zien. Op zaterdag zijn we naar de Expo gegaan. Dat is een groot internationaal event en dat was dit jaar in Milaan. Het event gaat over gezonder leven en milieuvriendelijk consumeren. Het thema was dit jaar voedsel. Verschillende landen presenteren zich daar en geven uitleg en presentaties over hun aanpak van bepaalde problemen. Het was leuk om een keer gezien te hebben. Omdat Arjan niet zo ver kon lopen, hadden we een scoot mobiel voor hem gehuurd. Uiteindelijk kwam dat ding nog heel goed van pas. Er stonden bij verschillende paviljoenen namelijk enorme rijen en omdat hij ‘niet goed ter been’ was mochten wij uiteraard gebruik maken van de invaliden ingang. Dat heeft ons heel wat uren wachten bespaard ;-)

Torna a Olanda

De afgelopen weken zijn enorm snel gegaan. Mijn vlucht naar Nederland is inmiddels al geboekt. Ik zal dinsdagavond 28 juli weer in het vliegtuig naar huis zitten. Dat betekent dat ik nog maar een paar weken hier ben. Het is heel onwerkelijk hoe snel het voorbij gevlogen is en wat er allemaal is gebeurd in zo’n korte tijd. Het is met ups en downs gegaan, maar ik heb het hier zeker naar mijn zin gehad. Het is jammer om dit avontuur al bijna af te gaan sluiten, maar ik kijk er ook naar uit om weer terug naar Nederland te gaan en iedereen weer te zien!

Tot snel!

Liefs,

Marinda