Inmiddels ben ik al weer een weekje terug in Nederland! Het was de eerste dagen weer een beetje wennen, vooral de regen. Wat een verschil was dat. Ik vertrok in Milaan met 34 graden om in Brussel het vliegtuig uit te stappen met nog maar 14 graden. Maar gelukkig wordt het hier nu beter en krijgen we misschien toch nog een beetje zomer. Ik mis Italië al wel en ook mijn gastgezin. Zeker Ruben, het is heel raar om die niet meer hele dagen om me heen te hebben.

Laatste dag

Vorige week dinsdag was dan echt mijn laatste dag in Italië. Het was een heel raar idee om alles voor de laatste keer te doen. Maar ik had me er natuurlijk op ingesteld, dus dan leef je er ook wel naartoe en ben je je heel bewust van die laatste momenten. Maandagavond had ik alles al klaar gezet, dus dinsdagochtend was het de laatste dingen bij elkaar zoeken en daarna alles in de auto laden. ’s Ochtends vroeg zijn we terug naar Lodi gereden, omdat Mario daar die dag moest werken en dan kon hij me ’s avonds naar het vliegveld brengen. Het was vreemd om weer in Lodi terug te zijn, want de eerste maanden was dat ‘thuis’ maar zo voelde het helemaal niet meer. Dat laat maar weer zien hoe snel je aan andere plaatsen en gewoontes gewend raakt. Dit was de laatste dag samen met Ruben, dus uiteraard hebben we leuke dingen gedaan. Even naar de markt en het park geweest, een rondje in het treintje gedaan en een enorm groot ijsje gegeten.

Terugreis

Aan het eind van de middag zijn we naar het vliegveld gereden, daar hebben we nog wat gewinkeld en daarna wat gegeten. Maar toen was het echt tijd om de bagage in te gaan checken en om daarna door de controle te gaan. Dus daar was dan ook het moment om echt afscheid te nemen van Mario, Ruben en Italie. Na nog een laatste keer zwaaien dan toch op naar het vliegtuig. Alles ging vrij snel, toen ik bij de gate aan kwam kon ik na een paar minuten al boarden. Gelukkig ook op de terug weg geen last van mijn oren gehad en gezellig gepraat met het bejaarde Italiaanse stel dat naast me zat. En ook het vliegen ging lekker vlot, want we waren een kwartier eerder in Brussel dan gepland. Na het landen de bagageband opgezocht, maar daar moesten we nog een tijdje wachten voordat de koffers kwamen. Toen ik ze toch eindelijk had kon ik naar buiten en daar stonden m’n vriend, moeder en zus te wachten. Wat was het super om ze weer te zien!

Grazie

Wat was het een geweldig avontuur! Wat begon met een voorzichtige droom is nu werkelijkheid geworden. En het lijkt nog maar net begonnen, maar is toch echt al weer voorbij. In de afgelopen maanden heb ik heel veel geleerd, nieuwe mensen ontmoet, fantastische plaatsen gezien, een nieuwe cultuur leren kennen, ander eten geproefd, maar vooral genoten. Iedereen bedankt voor alle cadeautjes, kaartjes, berichtjes, gewoon voor het meeleven. Italië heeft met verrast en ik zal er zeker weten nog een keer naartoe gaan. Het was onvergetelijk!

Grazie mille!

Liefs,

Marinda